Kalendarz imprez

zobacz wszystkie

Strategia Zrównoważonego Rozwoju Miasta

Archiwum Aktualne

23-10-2015
drukuj

Strategia Zrównoważonego Rozwoju Miasta Gorzowa Wlkp. na lata 2010-2020

Załączniki

20100215_Strategia_Zrownowazonego_Rozwoju_Gorzowa_2010_2020
PDF Rozmiar: 1.2 MiB Ilość pobrań: 1519

Pobierz
20100215_Uchwala_Rady_Miasta_z_dnia_03_02_2010r
PDF Rozmiar: 204.2 KiB Ilość pobrań: 605

Pobierz

23-07-2015
Autor: Wydział Strategii Miasta
drukuj

Strategia Zrównoważonego Rozwoju Miasta Gorzowa Wlkp. 2000+ (uchylona)

Wstęp

„Strategia zrównoważonego rozwoju miasta Gorzowa Wielkopolskiego: Gorzów Wlkp. 2000+” jest dokumentem kierunkowym, określającym perspektywy rozwojowe miasta w ujęciu długofalowym (4-5 kadencji samorządu). Koncentruje się na zidentyfikowaniu potencjału miasta, jego walorów, atutów i szans oraz na możliwościach ich wszechstronnego wykorzystania. Nie zamyka się ona naturalnie w granicach administracyjnych miasta, lecz odnosi się do obszaru widzianego jako miasto wraz z przyległymi doń gminami. Opracowując ten dokument kierowano się definicją zrównoważonego rozwoju jako rozwoju społeczno-gospodarczego w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości procesów przyrodniczych. Strategia jest dokumentem o charakterze otwartym, umożliwiającym stałą weryfikację, wprowadzanie zmian i konkretyzację poszczególnych celów rozwoju. Koncentruje się na dwóch sferach funkcjonowania miasta: polityce społecznej i gospodarce przestrzennej. Wskazuje na możliwości rozwoju mocno osadzone w miejscowych realiach. Przy jej budowaniu uwzględnione zostały zarówno zewnętrzne jak i wewnętrzne uwarunkowania.

Do uwarunkowań zewnętrznych zaliczono między innymi: położenie w miejscu przecinania międzynarodowych szlaków komunikacyjnych na kierunkach północ-południe (ze Skandynawii na Bałkany) i zachód-wschód ( z Berlina przez Gorzów w stronę Gdańska czy Kaliningradu), bliskość granicy, oddziaływanie aglomeracji berlińskiej, walory krajobrazowe i turystyczne.

Do uwarunkowań wewnętrznych natomiast zaliczono między innymi: czyste środowisko, niewykorzystane rezerwy istniejące w podstawowych mediach (woda, ciepło, gaz), rezerwy terenów pod budownictwo mieszkaniowe oraz działalność gospodarczą, strukturę demograficzną, rozwiniętą strukturę instytucji okołobiznesowych, przedsiębiorczość mieszkańców.
Zawarte w strategii cele i zadania oraz stopień ich konkretyzacji pozwalają na dokonywanie okresowych ocen realizacji.

Celem opracowania strategii było przygotowanie takiego dokumentu, dzięki któremu władza samorządowa będzie mogła racjonalnie organizować swoje przyszłe działania.

Prezentowany materiał jest pierwszym tego typu opracowaniem wykonanym w warunkach funkcjonowania struktur samorządowych i gospodarki rynkowej. Jego motywem przewodnim jest misja sformułowana w następujący sposób: „Umacnianie roli Gorzowa Wlkp. jako silnego ośrodka o charakterze regionalnym – największego miasta środkowego pogranicza polsko-niemieckiego oraz Euroregionu Pro Europa Viadrina”
Sposób realizacji tej misji zapisany jest w pięciu równorzędnych celach głównych:

systematyczne podnoszenie poziomu zaspokajania zbiorowych potrzeb w zakresie oświaty i szkolnictwa wyższego,
skuteczna polityka pro społeczna,
kształtowanie ładu przestrzennego,
poprawa stanu środowiska,
rozwinięta infrastruktura techniczna, komunalna i komunikacyjna.

Wymienionym celom głównym podporządkowane są cele operacyjne.

Demografia

Od początku lat 90 potencjał demograficzny miasta nie ulegał większym wahaniom. W 1998 r. w Gorzów Wlkp. zamieszkiwało 126 019 osób, kobiety stanowiły 52% ogółu społeczeństwa.

Sytuacja ta ulegnie niewielkim zmianom w ciągu najbliższych 20 lat, gdyż wg prognozy demograficznej opracowanej dla naszego miasta w 2020 r. w mieście będzie żyło 134 000 osób.

Ludność w wieku przedprodukcyjnym stanowiła w 1998 r. 24,5% ogółu ludności, w wieku produkcyjnym 63,6%, zaś w wieku poprodukcyjnym 11,9%. Wyraźnie spada w ostatnim czasie liczba ludności w wieku przedprodukcyjnym, a powoli wzrasta liczba ludności w wieku produkcyjnym i poprodukcyjnym. Prognoza demograficzna przewiduje iż w najbliższych latach zacznie maleć także liczba ludności w wieku produkcyjnym, zaś gwałtownie zacznie rosnąć liczba ludności w wieku poprodukcyjnym. Do 2008 r. będzie malała liczba uczniów szkół podstawowych (w wieku od 7 do 12 lat), następnie będzie powoli rosła do 2020 r. Liczba uczniów gimnazjów (od 13 do 15 lat) będzie spadała do 2012 r., a następnie rosła. Liczba uczniów szkół średnich będzie spadać do 2016 r.

Współczynnik feminizacji w ciągu ostatniej dekady miał stałą wartość i wynosił 108. Do 2020 r. przewiduje się jego niewielki wzrost do 109 kobiet przypadających na 100 mężczyzn.
Od początku lat 90 systematycznie maleje przyrost naturalny w mieście. W 1990 r. wynosił on dla miasta 4,6‰, a w 1998 r. już tylko 1,4‰. Również widocznie spada saldo migracji w mieście. W 1990 r. wynosiło 3,0‰, zaś w 1998 r. 1,5‰.

W Gorzowie żyje 12,3% ogółu ludności województwa lubuskiego.

Niekorzystne tendencje demograficzne, obserwowane od początku lat 90, przejawiające się stałym spadkiem przyrostu naturalnego, wzrastającą liczbą ludności w wieku poprodukcyjnym, a co się z tym wiąże wzrostem wskaźnika obciążenia demograficznego, szerzeniem się chorób cywilizacyjnych nie odbiegają od tendencji ogólnokrajowych. Wskazują one na systematyczny proces starzenia się ludności, co należy uznać za zdecydowanie niekorzystny czynnik rozwoju naszego miasta.

Edukacja

Miasto prowadzi 28 przedszkoli, w tym dwa przedszkola integracyjne i jeden przedszkolo - żłobek.

Istniejąca sieć placówek wychowania przedszkolnego w pełni zabezpiecza zapotrzebowanie społeczne na zorganizowaną opiekę nad dziećmi 3 - 6 letnimi. Utrzymujący się niż demograficzny, przy wysokim zainteresowaniu wychowaniem przedszkolnym, nie powinien spowodować obniżenia poziomu wykorzystania placówek przedszkolnych.
W ramach miejskiej oświaty publicznej funkcjonuje 21 szkół podstawowych (w tym 3 specjalne) i 14 gimnazjów (w tym 3 specjalne) oraz wszystkie typy szkolnictwa ponadpodstawowego na podbudowie ośmioletniej szkoły podstawowej. W zakresie szkolnictwa ponadpodstawowego dla młodzieży dominują szkoły średnie (77%), uprawniające do zdawania egzaminu dojrzałości.

Uzupełnieniem młodzieżowych szkół publicznych są niepubliczne: 4 szkoły podstawowe, 2 gimnazja, 1 szkoła zasadnicza i 3 licea ogólnokształcące. Aktualna sieć szkolnictwa podstawowego, gimnazjalnego i ponadpodstawowego ogólnie zaspakaja rzeczywiste oczekiwania społeczne.

Zgodnie z prognozą demograficzną systematycznie zmniejszać się będzie liczba dzieci w wieku szkolnym i nie ma na razie potrzeby budowania nowych szkół w mieście.
Stan organizacyjny szkół podstawowych i gimnazjów w latach 1999 - 2006 przedstawia poniższe zestawienie.

rok szkolny Szkoła podstawowa gimnazjum ogółem
L. oddz. L. uczniów L. oddz. L. uczniów L. oddz. L. uczniów
1999/2000 455 11 657 75 1 979 530 13 636
2000/2001 362 9 029 143 3 784 505 12 813
2001/2002 351 8 674 207 5 465 558 14 139
2002/2003 335 8 201 194 5 117 529 13 318
2003/2004 317 7 775 189 4 869 506 12 644
2004/2005 297 7 357 189 4 693 486 12 050
2005/2006 273 6 816 186 4 461 459 11 277

Niezbędne będzie optymalizowanie sieci i struktury placówek oświatowych. Aktualną pozostanie potrzeba kontynuacji prac remontowo - modernizacyjnych bazy oświatowej.
Wzrost liczby dzieci z zaburzeniami w rozwoju psychofizycznym oraz wyższy poziom rozpoznania potrzeb i różnych form pomocy psychologiczno - pedagogicznej powoduje, że corocznie zwiększa się liczba dzieci zakwalifikowanych do kształcenia specjalnego.

W Gorzowie Wlkp. kształcenie to jest realizowane na poziomie wychowania przedszkolnego, szkoły podstawowej, gimnazjum i szkoły zasadniczej.
Dla uczniów z kalectwem sprzężonym (upośledzenie umysłowe, dysfunkcja ruchu) organizowane jest nauczanie indywidualne w domach. Potrzeby edukacyjne dzieci i młodzieży
z upośledzeniem umysłowym zaspakaja gorzowskie Koło Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym.

W systemie szkół dla dorosłych prowadzonych przez Miasto Gorzów Wlkp. funkcjonują: podstawowe studium zawodowe, szkoły zasadnicze, technika na podbudowie szkoły zasadniczej, licea ogólnokształcące na podbudowie szkoły podstawowej i zasadniczej oraz szkoły policealne. Okres nauki w tych szkołach wynosi od 2 do 5 lat.

Skutecznym uzupełnieniem publicznej oferty edukacyjnej dla dorosłych są szkoły niepubliczne i kształcenie w formach kursowych, realizowane przez publiczne i niepubliczne placówki oświatowe.
W Gorzowie funkcjonują dwie samodzielne szkoły wyższe: Gorzowska Wyższa Szkoła Zawodowa i Wyższa Szkoła Biznesu, a ponadto Zamiejscowy Instytut Wychowania Fizycznego -AWF w Poznaniu, Ośrodek Zamiejscowy Wydziału Teologicznego UAM i punkty konsultacyjne. Szkoły te mają zasięg regionalny. Zasięg ich oddziaływania ocenia się na około 100 km.
W roku akademickim 1998/1999 studiowało w Gorzowie tylko 7 000 osób, prawie 3 razy mniej niż w Zielonej Górze, która jest miastem o porównywalnym potencjale demograficznym. Istniejąca baza dydaktyczna szkolnictwa wyższego nie spełnia warunków odpowiadających rosnącym potrzebom gorzowskiego środowiska akademickiego i aspiracjom społeczności lokalnej. Barierą rozwoju szkolnictwa wyższego w Gorzowie jest także brak kadry naukowej z tytułami naukowymi oraz brak bibliotek z bogatym księgozbiorem literatury fachowej. Ze względu na wzrastającą liczbę studentów pochodzących z regionu niezbędnym staje się zapewnienie im miejsc noclegowych.

Wysoki poziom szkolnictwa ponadpodstawowego i wyższego jest wiodącym czynnikiem gwarantującym postęp cywilizacyjno - kulturowy i gospodarczy miasta dający możliwość korzystania z nowoczesnej myśli technicznej i intelektualnej, a w konsekwencji rozwój miasta.

Istniejąca baza szkolnictwa ponadpodstawowego stwarza możliwości edukacji młodzieży na potrzeby regionu. Natomiast potencjał szkolnictwa wyższego w Gorzowie jest dalece niewystarczający i ogranicza możliwość rozwoju regionu.

Szansą rozwoju Gorzowa Wlkp. jest stworzenie w mieście samodzielnego ośrodka akademickiego umożliwiającego kształcenie na poziomie akademickim przy jednoczesnym rozwijaniu istniejących szkół wyższych. Pożądanym jest rozszerzanie oferty naukowej, przy jednoczesnym uwzględnieniu potrzeb lokalnego rynku pracy. Rozwijane winny być także instytucjonalne formy kształcenia, obejmujące więcej niż jeden kierunek i kilka specjalności. Atrakcyjność oferowanych kierunków kształcenia powinna wpłynąć na przyciąganie studentów z coraz odleglejszych miejscowości.

Dla rozwoju szkolnictwa wyższego niezbędne jest poszerzenie bazy poprzez odpowiednie zaadaptowanie terenów garnizonowych i następnie przekształcenie ich w miasteczko akademickie.
Należy uwzględnić przy realizacji tego celu, tworzenie w mieście placówek bez barier architektonicznych, aby umożliwić studiowanie wszystkim, również osobom niepełnosprawnym.

Polityka mieszkaniowa

Jednym z ważniejszych czynników rozwoju miasta jest prawidłowo realizowana polityka mieszkaniowa zapewniająca stały przyrost liczby mieszkań. Stworzy to właściwe warunki bytowe społeczności. Stanie się też instrumentem pozwalającym nie tylko na zachowanie, ale pozyskiwanie fachowców w pożądanych dziedzinach rozwoju miasta.

Kierunki polityki mieszkaniowej powinny stymulować rozwój różnorodnych form mieszkalnictwa zgodnie z potrzebami i możliwościami lokalnej społeczności.
Wymaga to budowania mieszkań socjalnych dla osób o niskich dochodach, kontynuacji społecznego budownictwa dla średniozamożnych oraz stwarzania warunków sprzyjających budownictwu jednorodzinnemu i spółdzielczemu.

Obecna struktura władania zasobami wykazuje, że ok. 54% stanowią mieszkania w zasobach spółdzielni mieszkaniowych, ok. 30% mieszkania komunalne, ok. 9% mieszkania prywatne - i ok. 7% mieszkania zakładowe Przewiduje się wzrost ilości mieszkań prywatnych, ze względu na tworzenie preferencyjnych warunków ich wykupu, tworzenie wspólnot mieszkaniowych i ich uczestnictwo w finansowaniu zasobów.
Większość budynków mieszkalnych Gorzowa pochodzi z lat 1971-1988 (ok. 50%).

W ciągu ostatnich czterech lat (1994 - 1997) ogólne zasoby w mieście zwiększyły się tylko o 3% tj. o 1139 lokali.

Jest to rezultat regresu jaki obserwuje się w budownictwie mieszkaniowym w skali ogólnopolskiej, który przejawia się tym, że buduje się zbyt mało, zbyt drogo w stosunku do potrzeb i oczekiwań ludności.
Podniesienie standardu mieszkaniowych zasobów komunalnych wymaga dużych nakładów niezbędnych do spełnienia współczesnych wymogów wyposażenia w podstawowe media ( instalacje gazową, kanalizacyjną, co ) , łazienkę i wc.
Koniecznym i pilnym staje się wdrożenie programu remontów starej substancji mieszkaniowej.
Aktualnie w mieście obowiązuje model prywatyzacji rozproszonej, który polega na możliwości wykupu mieszkania w każdym budynku przez każdego dotychczasowego najemcę. Sprzedaż mieszkań połączona z systemem ulg i bonifikat powoduje wykup mieszkań za 10-15% ich wartości rynkowej.
Należy rozważyć możliwość zastosowania modelu prywatyzacji selektywnej polegającej na wytypowaniu budynków, gdzie z punktu widzenia interesu gminy, celowe jest sprywatyzowanie wszystkich mieszkań z jednoczesną możliwością przekwaterowania najemców, którzy nie wyrażą chęci wykupu zajmowanych przez siebie lokali do mieszkań zamiennych.

Zasadnym jest również wyłączenie ze sprzedaży lokali położonych na parterze budynków zwłaszcza przy głównych ulicach miasta, w celu przekształcenia ich w przyszłości w lokale użytkowe.

System preferencyjnych ulg i bonifikat stosowanych przy wykupie należy utrzymać jedynie wtedy gdy prywatyzacja obejmuje wszystkie mieszkania w budynku. W pozostałych przypadkach mieszkania winny być sprzedawane za min. 60-70% ich wartości rynkowej.
Pozwoli to uniknąć sytuacji, której właściciela nie będzie stać na poniesienie kosztów utrzymania własności.
Obecnie wpływy z czynszów stanowią główne źródło utrzymania komunalnych zasobów mieszkaniowych. Aktualna stawka czynszu regulowanego wynosi ca 1,5% wartości odtworzeniowej 1 m2 mieszkania, przy ustawowej możliwości kształtowania czynszu w wysokości do 3%. Podniesienie wielkości czynszu regulowanego i obniżenie kosztów administrowania są głównymi czynnikami zwiększenia wpływów na utrzymanie zasobów.
Należy przy tym wziąć pod uwagę możliwość większego zróżnicowania czynszów np. zdecydowanie je podwyższając w budynkach atrakcyjnie położonych, po kapitalnym remoncie.
Doświadczenia wykazują, że wieloletnia polityka niskich czynszów doprowadza do znacznej dekapitalizacji zasobów mieszkaniowych i w efekcie do konieczności poniesienia dużo wyższych nakładów na ich odtworzenie, niż te które należałoby ponosić sukcesywnie.

Należy przyjąć, że rolą samorządu jest przede wszystkim tworzenie warunków do rozwoju budownictwa: organizowanie i stymulowanie działań, efektem których będzie przyrost substancji mieszkaniowej jednak realizowanej przez innych inwestorów.
Ostatnim etapem funkcjonowania dotychczasowego modelu budownictwa komunalnego (finansowanego wyłącznie z budżetu Miasta) było wybudowanie i zasiedlenie w latach 1993-1997 329 mieszkań przy ul. Lipowej i Kwiatowej.

W zamian zapoczątkowany został proces rozwoju budownictwa społecznego.
Partnerem gminy w rozwiązywaniu problemów mieszkaniowych stało się na mocy porozumienia z dnia 02.09.1996r. Gorzowskie Towarzystwo Budownictwa Społecznego (GTBS).
Do 2000r. ma być wybudowanych łącznie ok. 200 mieszkań. Zaspokoi to popyt pewnej grupy ludzi oczekującej na mieszkania. Należy jednak pamiętać, iż czynsz regulowany ustalany dla GTBS przez Radę Miasta musi być czynszem uzasadnionym ekonomicznie. Mieszkania GTBS nie są tanie. Pozostanie więc w dalszym ciągu znaczna grupa ludzi, których nie będzie stać na najem w GTBS. Tym mieszkańcom Miasto musi zapewnić tzw. mieszkania socjalne, o niskim czynszu, niskim standardzie jednakże zgodnym z normami prawa budowlanego.
Aktualnie brak wolnych kubatur i środków finansowych na zabezpieczenie tych potrzeb.

W lokalach największych spółdzielni mieszkaniowych mieszka 53% ogółu ludności Gorzowa Wlkp. tj. 66.666 a liczba mieszkań tych spółdzielni stanowi 48% ogólnych zasobów mieszkaniowych. Ilość mieszkań w pozostałych mniejszych spółdzielniach stanowi ok. 1% zasobów mieszkaniowych. Spółdzielnie zrealizowały głównie mieszkalnictwo wielorodzinne o dużej intensywności zabudowy - wielokondygnacyjne z „wielkiej płyty”.
Obecnie spółdzielnie, które mają jeszcze możliwości inwestowania odchodzą od tego modelu na rzecz budownictwa wielorodzinnego o niskiej intensywności zabudowy (najczęściej budownictwo szeregowe) z zastosowaniem nowoczesnych technologii. Zjawisko to jest konsekwencją zmiany obowiązujących standardów i znajduje swoje odzwierciedlenie w Ogólnym Planie Zagospodarowania Przestrzennego, który wręcz obliguje do wzrostu udziału budownictwa mieszkaniowego o niskiej intensywności nawet do 70%.

W ostatnim czasie pojawiło się szereg firm deweloperskich budujących mieszkania na wynajem, angażujących w przedsięwzięcie środki własne oraz pozyskane z Krajowego Funduszu Mieszkaniowego.
Ze względu na wagę problemu całość spraw związanych z polityką mieszkaniową zostanie ujęta i omówiona w odrębnym dokumencie o charakterze strategii sektorowej, poświęconej tej dziedzinie.

Ochrona zdrowia

Wzrastająca z roku na rok liczba zachorowań na choroby: układu krążenia, nowotworowe, układu oddechowego oraz rosnąca ilość wypadków i urazów spowodowana jest:

niekorzystnymi warunkami ekologicznymi życia i pracy w mieście,
wzrostem ilości uzależnień alkoholowych, narkotykowych i innych,
zmianami w strukturze demograficznej – starzenie się społeczeństwa,
słabą efektywnością propagowania zdrowego stylu życia,
niedostatecznym stopniem działalności profilaktycznej,
brakiem skutecznych środków zapobiegania i leczenia niektórych chorób.

W celu przeciwdziałania chorobom cywilizacyjnym należy opracować i wdrożyć programy profilaktyczne w zakresie chorób: układu krążenia, nowotworowych, uzależnień i schorzeń metabolicznych. Promocja zdrowia powinna być realizowana przez praktyki lekarzy rodzinnych – co pozwoli na wczesną interwencję i zapobieganie rozwojowi szeregu schorzeń. Lekarze rodzinni zorganizowani są w niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej, których usługi medyczne wykupiła Lubuska Regionalna Kasa Chorych. Ilość lekarzy rodzinnych jest wystarczająca w stosunku do liczby ludności ( 1 lekarz na 2000 mieszkańców). Ograniczone środki finansowe LRKCh powodują niedostateczną ilość badań diagnostycznych i rehabilitacji leczniczej.

Na terenie miasta działają trzy wielospecjalistyczne samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej II stopnia referencji, które zawarły kontrakty z Lubuską Regionalną Kasą Chorych. Z usług tych szpitali korzystają także mieszkańcy sąsiednich powiatów.

Funkcjonujące w różnych rejonach miasta trzy żłobki oraz jeden przedszkolo-żłobek w pełni zapewniają usługi opiekuńczo-wychowawcze dzieciom w wieku od 3 miesięcy do 3 lat.
Nie formułuje się celów i zadań w dziedzinie ochrony zdrowia, gdyż prowadzona w kraju reforma służby zdrowia znacznie ogranicza wpływ samorządu w tej dziedzinie.

Opieka społeczna

Sytuacja demograficzna i materialna mieszkańców Gorzowa Wlkp. polegająca na malejącym przyroście naturalnym, głębokim ubóstwie oraz wzrastającym katalogu przyczyn owego ubóstwa wymaga zwiększenia efektywności i skuteczności pomocy społecznej jako integralnej części polityki społecznej miasta. W ostatnich trzech katach z pomocy społecznej skorzystało :

1996 rok 9807 rodzin - 31382 osób w tych rodzinach tj. 25,3% ogółu mieszkańców
1997 rok 7012 rodzin – 22438 osób w tych rodzinach tj. 18,1% ogółu mieszkańców
1998 rok 6306 rodzin – 18948 osób w tych rodzinach tj. 17,8% ogółu mieszkańców .

Z prowadzonych analiz wynika , że dominującymi przyczynami ubóstwa jest : bezrobocie, długotrwała choroba, niepełnosprawność , bezradność w sprawach opiekuńczo – wychowawczych w rodzinach niepełnych i wielodzietnych , alkoholizm i narkomania, bezdomność.
O ile liczba osób i rodzin korzystających ze świadczeń pomocy społecznej , ma tendencję utrzymującą się na tym samym poziomie (17 – 18%) o tyle głębokość ubóstwa , a także wzrastająca ilość dysfunkcji – przyczyn znacznie wzrasta w rodzinach wymagających zabezpieczenia społecznego.

I tak, bezrobocie jako dysfunkcja jest powodem w 48% przyznawania świadczeń; niepełnosprawność w 37%; długotrwała choroba w 44%; bezradność w sprawach opiekuńczo – wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego w 28%, alkoholizm i narkomania w 8,7%. Jak wynika z tych danych w każdej rodzinie korzystającej ze świadczeń pomocy społecznej występują co najmniej dwie lub trzy dysfunkcje i z prowadzonych analiz wynika, że jedna dysfunkcja pociąga za sobą powstawania następnej (np. długotrwałe pozostawanie bez pracy powoduje pogorszenie stanu zdrowia osób, bezradność w sprawach opiekuńczo – wychowawczych lub innych).

Prowadzone analizy wykazują wzrost dysfunkcji „towarzyszących” ubóstwu. W związku z tym wymagania wobec profesjonalnej służby socjalnej wzrastają szczególnie w stosunku do pracowników socjalnych prowadzących działalność zawodową skierowaną na pomoc osobom i rodzinom we wzmocnieniu lub odzyskaniu zdolności do funkcjonowania w społeczeństwie. Liczba zatrudnionych pracowników socjalnych – 49, nie stanowi wymogów ustawy o pomocy społecznej, bowiem jej założeniem jest by na 2 000 mieszkańców był zatrudniony 1 pracownik socjalny zaś aktualnie w mieście na jednego pracownika socjalnego przypada 2 573 mieszkańców. Rodziny korzystające ze świadczeń pomocy społecznej prawie w 100% wymagają pomocy w formie pracy socjalnej, a obciążenia pracowników socjalnych czynnościami administracyjnymi związanymi z przyznawaniem świadczeń ogranicza w znacznym stopniu możliwości świadczenia pracy socjalnej.
Świadczenia pieniężne i w naturze
Od trzech lat obserwuje się znaczny wzrost ilości osób korzystających ze świadczeń obligatoryjnych pomocy społecznej do których należą: zasiłki stałe, zasiłki stałe wyrównawcze, renty socjalne, gwarantowane zasiłki okresowe oraz zasiłki z tytułu ochrony macierzyństwa, których to realizacja pochłania – zarówno ze środków budżetu miasta jak i własnych miasta – około 75 % przyznanych środków.
Wprowadzone od 1999 roku nowe rodzaje świadczeń między innymi odprowadzanie składek społecznych i zdrowotnych od świadczeń obligatoryjnych pochłaniają dodatkowo 26% środków od tych świadczeń. Zatem niewielka kwota pozostaje na przyznawanie świadczeń fakultatywnych np. zasiłków okresowych. Jak wynika z przewidywanych potrzeb na lata następne przyznawane środki rokrocznie mniejsze nie zabezpieczą minimalnych potrzeb w około 50%.
Miasto w całości zabezpiecza potrzeby w zakresie przyznawania gorących posiłków w szczególności dzieci i młodzieży w okresie nauki.

Usługi opiekuńcze, specjalistyczne i lokalne ośrodki wsparcia
W całości zabezpieczone są usługi opiekuńcze świadczone w domu osób chorych, starszych i niepełnosprawnych.
Na terenie miasta z usług i pomocy lokalnych ośrodków wsparcia korzystają osoby i rodziny zgodnie z potrzebami.
W całości zabezpieczone są, w Środowiskowym Domu Samopomocy i Ośrodku Terapii Zajęciowej, rozpoznane usługi specjalistyczne skierowane do osób z zaburzeniami psychicznymi. W ramach rozpoznawanych potrzeb ,wzrasta liczba świetlic socjo - terapeutycznych.
W prowadzeniu działalności tej partnerami Gorzowskiego Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej są organizacje pozarządowe. Wypełniane przez nie funkcje: świadczenie usług, środowiskowa aktywizacja społeczna oraz rzecznictwo potrzeb i praw obywatelskich uzupełniają realizowane przez sektor państwowy i samorządowy zadania w zakresie zaspokojenia różnych potrzeb społecznych. Współpraca pomiędzy Gorzowskim Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej a stowarzyszeniami takimi jak: Stowarzyszenie Brata Alberta Chmielowskiego, Gorzowskie Stowarzyszenie Pomocy Bliźniemu im.Brata Krystyna, Stowarzyszenie im. Brata Kamila, Towarzystwo Przyjaciół Dzieci, Polski Czerwony Krzyż, Polski Komitet Pomocy Społecznej i innymi działającymi na rzecz osób niepełnosprawnych rodzin starszych, pozwala na objęcie różnymi formami pomocy i wsparcia osób potrzebujących. Buduje też skuteczny system oparcia społecznego i prowadzi do łagodzenia skutków transformacji ustrojowej.
Dom Dziennego Pobytu – zapewnia usługi dla 40 osób starszych, samotnych, które z różnych względów (przede wszystkim stanu zdrowia) wymagają wsparcia w trudnych sytuacjach życiowych. Usługi proponowane są w formie: posiłków, usług pielęgnacyjnych, socjalnych, pralniczych oraz usług dających możliwość rozwoju zainteresowań i aktywnego spędzania czasu wolnego.
Istniejący w mieście Ośrodek Interwencji Kryzysowej świadczy całodobowe usługi dla ofiar przemocy w rodzinie. Jest on w stanie zabezpieczyć potrzeby rodzin z miasta.
Domy Pomocy Społecznej
Na terenie miasta istnieją dwa domy pomocy społecznej, które w ramach reformy ustrojowej państwa z dniem 1.01.1999r. stały się jednostkami powiatów ( w naszym przypadku miasta na prawach powiatu grodzkiego) – DPS dla Osób Przewlekle Chorych przy ul. Podmiejska – Boczna 10 z istniejącym przy nim Domu Kombatantów przeznaczony dla 236 osób i DPS „Dom w Połowie Drogi” przy ul. Walczaka 27 przeznaczony dla mężczyzn z problemami alkoholowymi o liczbie miejsc – 25. Oba domy pomocy społecznej zapewniają pełny zakres usług całodobowych. Oczekiwanie na miejsce w dps trwa bardzo długo, bo około 1 roku, jedynie w Domu Kombatanta oczekuje się na miejsce około 3 miesięcy.
Należy zaznaczyć, że przy DPS istnieje Dom Dziennego Pobytu przeznaczony przede wszystkim dla osób z chorobą Alzheimera, świadczący usługi dzienne.

Nowe zadania pomocy społecznej przejęte od 1.01.1999r.
W ramach reformy u ustrojowej państwa z dniem 1.01.1999 roku zadania pomocy społecznej zostały poszerzone o zadania wcześniej realizowane przez inne resorty. I tak pomoc społeczna została zobligowana do prowadzenia placówek opiekuńczo – wychowawczych.

W związku z tym przejęła Domy Dziecka (2 na terenie miasta), Państwowe Pogotowie Opiekuńcze, Ośrodki Adopcyjno – Opiekuńcze ( 2 ), Rodzinne Domy Dziecka (2) i rodziny zastępcze.
Założeniem reformy było prawidłowe i racjonalne zaspokajanie potrzeb osób uprawnionych do otrzymywania różnego rodzaju świadczeń i form wsparcia. Jednakże w ślad za scedowanymi zadaniami na pomoc społeczną nie zostały przekazane środki w wysokości zabezpieczającej prawidłową realizację zadań.
Rehabilitacja społeczna i zawodowa osób niepełnosprawnych.

Zjawisko niepełnosprawności wraz z towarzyszącymi konsekwencjami zdrowotnymi, społecznymi, finansowymi i zawodowymi dotyka co 5 mieszkańca miasta. Pośrednio determinuje również sytuację rodzin osób niepełnosprawnych, zmuszając je do wzmocnienia funkcji opiekuńczych kosztem innych funkcji rodziny. Niepełnosprawność zmienia strukturę wpływów i wydatków do budżetów rodzinnych, często powodując drastyczne ubożenie i degradację społeczną. Stałym źródłem utrzymania coraz większej ilości rodzin stają się świadczenia budżetowe – zarówno świadczenia ZUS jak i pomocy społecznej. Postępujące ubożenie sprzyja postawom bierności, apatii, zaniku aktywności społecznej i zawodowej – spycha coraz większe grupy ludzi na margines życia społecznego. W kontekście tych tendencji znaczenia nabiera aktywna polityka w zakresie rehabilitacji społecznej , zawodowej oraz zatrudniania osób niepełnosprawnych. Jej celem jest umożliwienie osobom niepełnosprawnym aktywnego kreowania swojego życia, usamodzielnienia społecznego i zawodowego.
Infrastruktura służąca rehabilitacji społecznej i zawodowej skupiona jest w system instytucji służących rehabilitacji społecznej i zawodowej: w Warsztaty Terapii Zajęciowej i 24 zakłady pracy chronionej. W mieście istnieją 73 miejsca pracy dla niepełnosprawnych, refundowane przez Państwowy Fundusz Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Rehabilitacja społeczna opiera się głównie na częściowo refundowanych turnusach rehabilitacyjnych, warsztatach terapii zajęciowej , likwidacji barier architektonicznych oraz komunikacyjnych. Jej elementem mają być w przyszłości tzw. zespoły ćwiczeń usprawniających psychoruchowo, rekreacyjnych i sportowych oraz inne zespoły aktywności społecznej i zakłady aktywizacji zawodowej kładące nacisk na rehabilitację społeczną. Dotychczasowe dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych zwiększyło dostępność obiektów użyteczności publicznej osobom niepełnosprawnym, tym niemniej większość obiektów jest nadal niedostępna.
Rehabilitacja zawodowa opiera się głównie na szkoleniach i przekwalifikowaniach, udzielaniu pożyczek na prowadzenie indywidualnych działalności gospodarczych, refundowaniu części oprocentowania kredytów przeznaczonych na podtrzymanie prowadzonej działalności gospodarczej oraz stosowaniu szeregu zachęt finansowych dla przedsiębiorców zatrudniających osoby niepełnosprawne. W dotychczasowej praktyce większość działań związanych z rehabilitacją zawodową i zatrudnianiem osób niepełnosprawnych kierowana była do pracodawców (tworzenie miejsc pracy i inne zachęty). Praktyka dowodzi, że na refundowanych ze środków PFRON stanowiskach pracują głównie osoby z lekkim stopniem niepełnosprawności., mogące często radzić sobie samodzielnie na rynku pracy.
Ze środków PFRON udzielano w poprzednich latach pożyczki na rozpoczęcie indywidualnej działalności gospodarczej.

Bezpieczeństwo publiczne

Trwająca od kilku lat transformacja systemowa w Polsce wywołuje ciągłe zmiany o charakterze społecznym, ekonomicznym i ekologicznym.
Obok pozytywnych, pożądanych efektów występują niestety również liczne zagrożenia ludności i środowiska naturalnego z tendencją do ciągłego wzrostu.
Problemy te ma również miasto Gorzów Wlkp. Wynikają one między innymi z :

przechowywania i używania w procesach produkcji toksycznych środków przemysłowych w zakładach pracy miasta ZWCH „STILON” S.A., Zakłady Mięsne WPRP, ZPJ „SILWANA”S.A., OSM, Elektrociepłownia, PW i K;
występowania w granicach administracyjnych miasta znacznej ilości stacji benzynowych publicznych i zakładowych oraz składów paliw płynnych – razem 31 – o pojemności zbiornikowej ok.4100 t. paliw płynnych – oraz 8 gazowych – o pojemności 25 000m3 gazu;
przebiegiem tranzytowych dróg samochodowych przez wysoką, zwartą zabudowę aglomeracji miejskiej często przewożących ładunki niebezpieczne – średnio do miasta co 20 minut wjeżdża pojazd z ładunkiem niebezpiecznym;
estakada kolejowa przebiegająca w kierunku wschód – zachód, którą w ciągu roku przejeżdża 639 wagonów próżnych i ładownych z TŚP o łącznym tonażu 15 542 t.;
możliwością wystąpienia wysokiej wody w lewobrzeżnej części miasta, co wiąże się z wyewakuowaniem około 18 tys. mieszkańców;
niebezpieczeństwem wystąpienia katastrof budowlanych i pożarów obiektów mieszkalnych i przemysłowych;
rosnącej przestępczości, zwłaszcza wśród osób niepełnoletnich, będącej przyczyną braku poczucia bezpieczeństwa, zdrowia i życia społeczności naszego miasta.

W związku z powyższą oceną zagrożeń cywilizacyjnych proponuje się realizację obowiązków ustawowych, jakie ciążą na Prezydencie Miasta i Staroście Powiatu, w zakresie ochrony życia, mienia i bezpieczeństwa obywateli oprzeć na: „Gorzowskim Centrum Koordynacji Ratownictwa i Ochrony Ludności ” używając nazwy skrótowej “Gorzowskie Centrum Ratownictwa ”. Centrum stanowić będzie zespół sił i środków mających za zadanie kierowanie i koordynację działań służb, których ustawowym obowiązkiem jest ochrona życia, mienia i bezpieczeństwa obywateli oraz porządku publicznego. Gorzowskie Centrum Ratownictwa będzie wspólnym stanowiskiem kierowania dla:

Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej;
Komendy Miejskiej Policji;
Straży Miejskiej;
Obrony Cywilnej Miasta;
Pogotowia Ratunkowego;
Pogotowia Gazowego;
Pogotowia Energetycznego;
Pogotowia Wodno - Kanalizacyjnego;
Pogotowia Ciepłowniczego.

Do realizacji swych zadań „Centrum” wykorzystywać będzie wszystkie podporządkowane sobie siły i środki ratowniczo - ochronne, będące w dyspozycji poszczególnych służb na obszarze działania oraz współpracować ze wszystkimi organizacjami pozarządowymi zajmującymi się problematyką ochrony zdrowia i życia ludzkiego.
Główne zadania GCR to :

skrócenie czasu dotarcia zgłoszenia o zdarzeniu, awarii, katastrofie do właściwej służby;
ujednolicenie odbioru informacji dotyczącej zdarzeń, awarii, katastrofy oraz jej uwiarygodnienie środkami technicznymi i ich opracowanie;
koordynacja akcji ratunkowej z jednego miejsca przy współdziałaniu więcej niż jednej służby.

Podstawa działania GCR - to odbiór informacji fonicznych z numerów alarmowych zgłaszania zdarzeń w jednej sali dyspozytorskiej - w przyszłości z ogólnoeuropejskiego numeru ratowniczego – „ 112 ”, a także z sieci publicznych punktów zgłoszeniowych.

W sytuacjach normalnych, poszczególne służby działają samodzielnie w pionowym układzie zależności, prowadząc działalność dyspozytorską ze stanowisk GCR we właściwych sobie zakresach, koordynując ją na sali dyspozytorskiej, która jest głównym miejscem pracy GCR.

Wszystkie stanowiska robocze są stanowiskami wielofunkcyjnymi - to znaczy, że z każdego stanowiska możliwe jest prowadzenie akcji przez dyżurnego każdej służby. Dyspozytor ma dostępne wszelkie niezbędne środki komunikacyjne oraz dostęp do baz danych Centrum.

Dodatkowo w GCR znajdować się będzie sala operacyjna oraz sala dla Sztabu Kryzysowego, które posiadały będą stanowiska przeznaczone do kierowania akcjami wymagającymi współpracy kilku służb w wypadku prowadzenia akcji ratowniczych o szerszym zakresie terytorialnym, w sytuacjach kryzysowych i w stanie klęski żywiołowej.

GCR będzie pełniło również funkcję ostrzegania i informowania ludności w miejscu zdarzenia oraz okolicy, zawiadamiania osób funkcyjnych oraz przekazywania informacji dla społeczności lokalnej.

Kultura i sztuka

W Gorzowie Wlkp. działają cztery domy kultury podległe Radzie Miejskiej: Dom Kultury "Małyszyn", Miejskie Centrum Kultury "Chemik", Młodzieżowy Dom Kultury i przejęty do prowadzenia przez miasto, po przemianach administracyjnych, Wojewódzki Dom Kultury. Działa także prywatny Dom Kultury "Kolejarz - Andrzej Procek". Radzie Miejskiej podlegają również cztery osiedlowe kluby kultury: "Zodiak", "Capitolek", Jedynka", "Pogodna Jesień". Istnieje też spółdzielczy klub "U Szefa". Szeroką działalność kulturalną prowadzą w mieście Jazz Club "Pod Filarami", Klub Nauczyciela i Klub Myśli Twórczej "Lamus".
Ponad pięćdziesiąt lat działa w mieście Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna, która dysponuje 16 filiami bibliotecznymi obsługującymi mieszkańców Gorzowa. Miasto dysponuje również wyspecjalizowanymi filiami : Książki Mówionej, Zbiorów Specjalnych i Zbiorów Naukowych. Ogółem z Biblioteki korzysta 22 423 czytelników, co daje 490 430 wypożyczeń.

Istnieje także Biblioteka Pedagogiczna, która została wcielona w struktury Wojewódzkiego Ośrodka Metodycznego, a także biblioteki przy Instytucie Wychowania Fizycznego i Instytucie Papieskim.
Od 1946 roku działa Teatr im. Juliusza Osterwy, zlokalizowany w zabytkowym budynku, wymagającym remontu - renowacji urządzeń i widowni. Teatr daje osiem premier rocznie, które ogląda około 40 500 widzów. Jest także organizatorem dużego przedsięwzięcia - Gorzowskich Spotkań Teatralnych, będących przeglądem najciekawszych spektakli w kraju.

Rangę ponadlokalną ma Muzeum w Gorzowie Wlkp. działające od ponad 50 lat. Ulokowane jest w 5 obiektach na terenie 3 gmin. W samym Gorzowie Muzeum zajmuje pałac w ogrodzie przy ul. Warszawskiej 35 oraz spichlerz przy ul. Fabrycznej 1. Muzeum rocznie odwiedza około 30 051 tys. osób. Organizuje średnio 11 wystaw oraz 61 imprez oświatowych, w których bierze udział 5 097 osób.
W mieście funkcjonują dwa kina: "Kopernik" i "Słońce", których właścicielem jest spółka Art - Film z Poznania. Oba prowadzone są przez osoby prywatne. Łącznie w obu kinach jest 1081 miejsc. Wyświetla się rocznie 2 088 seansów, oglądanych przez 140 000 widzów.

Aktywność społeczna znajduje swój wyraz w działalności licznych towarzystw i stowarzyszeń. Najstarszym jest Gorzowskie Towarzystwo Fotograficzne skupiające 40 członków. Jest pomysłodawcą i organizatorem jednej z najbardziej znanych imprez fotograficznych w Polsce - Ogólnopolskich Konfrontacji Fotograficznych.

Upowszechnianiem sztuk plastycznych w Gorzowie Wlkp. zajmuje się profesjonalna instytucja - Biuro Wystaw Artystycznych - organizująca szereg imprez, mających zasięg ogólnopolski m. in. Biennale Sztuki Sakralnej, Plener Tkacki "Art Stilon" oraz przy współpracy ZPAP - "Salon Jesienny", a także wiele wystaw indywidualnych wybitnych twórców współczesnych.
Obok tego sztuki plastyczne upowszechnia 5 galerii.

W mieście działają łącznie 134 grupy amatorskiego ruchu artystycznego różnych dziedzin, a korzysta z tej formy ponad 6000 dzieci i młodzieży.
Istniejąca od 1973 roku Gorzowska Orkiestra Kameralna skupia około 30 profesjonalnych muzyków. Daje średnio 15 koncertów rocznie. Realizuje także audycje muzyczne dla dzieci i młodzieży szkół podstawowych i ponadpodstawowych, średnio 5 - 6 audycji rocznie.

Od 1988 roku działa w Gorzowie Big - Band "Gorzów". Organizuje około 12 koncertów rocznie.
W Gorzowie działają także dwie orkiestry dęte: Gorzowska Orkiestra Dęta (działająca przy Miejskim Centrum Kultury "Chemik") i Orkiestra Ochotniczej Straży Pożarnej "Siedlice". Łącznie w orkiestrach gra 55 osób.
Miasto pochwalić się może również swoim Gorzowskim Chórem "Cantabile", w którym śpiewa około 40 osób, różnych profesji i zawodów.
W Gorzowie istnieje 6 zespołów tanecznych wysokiej klasy. Są to dwa zespoły tańca ludowego "Mali Gorzowiacy" i "Gorzowiacy", taneczne zespoły dziecięce "Buziaki", "Czarodziejka", "Wartaki" oraz zespół gimnastyczny "Arabeska" .
Edukacja muzyczna dzieci i młodzieży realizowana jest w dwóch szkołach muzycznych; Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Tadeusza Szeligowskiego i Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia. Łącznie do obydwu szkół uczęszcza 352 uczniów. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia, prowadzi wiele przedsięwzięć muzycznych w mieście, w tym takich imprez jak:

Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. J. S. Bacha,
Regionalny Konkurs Skrzypcowy im. J. S. Bacha.

Edukacją muzyczną wśród dzieci i młodzieży zajmuje się także Jazz Club "Pod Filarami". Prowadzi on od roku 1986 Małą Akademię Jazzu. Zajęcia prowadzone przez artystów muzyków jazzowych z całego kraju, pogłębiają wiedzę z zakresu historii i teorii muzyki jazzowej. Programem tym objęto 16 500 słuchaczy z 14 szkół podstawowych, a także średnich i przedszkoli.
W 1994 roku z inicjatywy władz samorządowych powstało Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych, w którym cykl nauczania trwa 5 lat, a kształci się w nim 295 uczniów. Szkoła zaspakaja potrzeby miasta oraz częściowo regionu w zakresie kształcenia młodzieży uzdolnionej plastycznie.

Oblicze miasta Gorzowa Wlkp. kreują przede wszystkim:
Ogólnopolskie Konfrontacje Fotograficzne,
Ogólnopolski Festiwal Dzieci i Młodzieży Szkolnej,
Gorzowskie Spotkania Teatralne,
Biennale Sztuki Sakralnej,
Międzynarodowe Spotkania Zespołów Cygańskich "Romane Dyvesa",
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. J. S. Bacha.

Od kilku już lat miasto w ramach Programu Współpracy Przygranicznej korzysta ze środków pomocowych Phare CBC realizując szereg projektów, wzbogacających ofertę kulturalną miasta. Są to wydawnictwa, a także imprezy interdyscyplinarne.

Powyższa diagnoza, a także analiza badań ankietowych, pozwala stwierdzić, że Gorzów posiada słabą infrastrukturę kulturalną, a zwłaszcza brak sali koncertowej. Widoczne jest również słabe wyposażenie techniczne instytucji już istniejących. Jest to efekt wieloletnich zaniedbań i niedoinwestowania kultury. Należy uznać, że kultura jest czynnikiem podnoszącym jakość życia mieszkańców i w przyszłości przeznaczać proporcjonalnie wyższe środki finansowe.

Kultura fizyczna

Kultura fizyczna odgrywa bardzo istotną rolę we współczesnym świecie, wiąże się nierozerwalnie z ogólnym rozwojem cywilizacji, pozwala na zaspokajanie zarówno potrzeb indywidualnych, jak i grupowych społeczeństwa. Potrzeby te związane są z poprawą stanu zdrowia, aktywnym wypoczynkiem i odnową biologiczną, wychowaniem i rozwojem osobowości młodego pokolenia, a także czynnym i biernym uczestnictwem w odnoszeniu sukcesów sportowych.

Formy upowszechniania i uprawiania kultury fizycznej muszą być odpowiednio dobierane do wieku i indywidualnych możliwości i potrzeb. Szczególnie istotne znaczenie, ze względu na istniejący zły stan zdrowia dzieci i młodzieży ma rozwój wychowania fizycznego już w przedszkolach, a następnie w szkołach i na uczelniach.

Niemałe znaczenie w upowszechnianiu kultury fizycznej ma rozwój sportu wyczynowego, który dzięki swej popularności wpływa na wzrost zainteresowania określonymi dziedzinami sportu.
Szczególnie ważnym problemem jawi się konieczność poprawy bazy materialnej służącej rozwojowi sportu i rekreacji. W mieście znajduje się szereg obiektów sportowych, które jednak ze względu na wieloletnie zaległości remontowe są znacznie zdekapitalizowane.

Społeczeństwo Gorzowa Wlkp. i znacząca jego część zaangażowana aktywnie w uprawianie sportu oczekuje zdecydowanej poprawy standardu i ilości obiektów do podnoszenia swych umiejętności i rozwoju talentu sportowego.
Potwierdzeniem uzasadnianych oczekiwań i aspiracji w tym zakresie są wyniki we współzawodnictwie krajowym, a także osiągnięcia zespołów w ligach oraz uczestnictwo Gorzowian w reprezentowaniu barw narodowych. Jako miasto liczące niespełna 130 tys. mieszkańców plasuje się na 15 miejscu w kraju.
Potencjał sportowy miasta Gorzowa to:

16 Klubów Sportowych
23 Uczniowskie Kluby Sportowe.

Stowarzyszenia te skupiają około 4 tysięcy ćwiczących.
W rozgrywkach na szczeblu centralnym miasto Gorzów jest reprezentowane przez 6 zespołów w I lidze oraz 4 zespoły w II lidze.
W rozgrywkach I ligi uczestniczą:
Klub Szachowy Stilon - szachy
Pergo Gorzów - żużel
Stilon Gorzów - siatkówka mężczyzn
Miejski Klub Pływacki - piłka wodna
ZTKKF Stilon - piłka nożna kobiet
ZTKKF Stilon - piłka ręczna mężczyzn

W 1999 r. sportowcy miasta Gorzowa zdobyli 11 medali na Mistrzostwach Świata, 8 medali na Mistrzostwach Europy oraz 81 medali Mistrzostw Polski w różnych kategoriach wiekowych.
W ostatnich latach obserwuje się wzrost zainteresowania Gorzowem jako miastem atrakcyjnym turystycznie, między innymi z uwagi na bliskość granicy z Niemcami.
Gorzów Wlkp. jest miastem bazowym dla turystów wypoczywających na Pojezierzu Lubuskim. Szansę rozwoju turystyki należy upatrywać w turystyce tranzytowej, turystyce objazdowej, turystyce wycieczkowej lub w turystyce związanej z podróżami służbowymi. Istnieje pilna potrzeba tworzenia w Gorzowie Wlkp. bazy turystycznej o odpowiednim standardzie. Obecną bazę stanowią: 4 hotele, 2 schroniska młodzieżowe, 1 ośrodek wczasowy, 1 zespół ogólnodostępnych domków turystycznych i pole biwakowe. Łącznie jest to 1077 miejsc noclegowych, z których rocznie korzysta ponad 51 tys. turystów. Aktualnie w mieście funkcjonuje 12 biur oferujących turystykę wyjazdową.

Czynnikiem rozwoju turystyki w mieście będzie budowa obiektów i urządzeń o charakterze rekreacyjnym, których brak jest odczuwalny dla mieszkańców miasta i regionu (Centrum Sportowo-Rehabilitacyjnego, Ośrodka Sportów Wodnych, Torów Łuczniczych i Stadionu Lekkoatletycznego), a także:

sukcesywne zwiększanie w budżecie działu "Sport i Turystyka" środków na jej rozwój ,
systematycznej troski o konserwację i modernizację już istniejącej bazy,
systemowego rozwiązania (zabezpieczenia) stałej kontroli lekarskiej nad młodzieżą uprawiającą sport w szkołach i klubach,
poprawy warunków pracy szkoleniowców realizujących proces wychowawczy w warunkach często "prymitywnych", bez zabezpieczenia podstawowego sprzętu do poszczególnych dyscyplin,
uporządkowania i estetyzacji szeroko pojętych terenów rekreacyjnych i ich wzbogacenie,
wytyczenia i budowy "dróg rowerowych" będących zachętą do czynnego wypoczynku.

Informacje

Narzędzia i usługi

Kalendarz imprez

Strategia Zrównoważonego Rozwoju Miasta

Strategia Zrównoważonego Rozwoju Miasta Gorzowa Wlkp. na lata 2010-2020

Załączniki

Strategia Zrównoważonego Rozwoju Miasta Gorzowa Wlkp. 2000+ (uchylona)

Wstęp

Demografia

Edukacja

Polityka mieszkaniowa

Ochrona zdrowia

Opieka społeczna

Bezpieczeństwo publiczne

Kultura i sztuka

Kultura fizyczna

Informacje

Narzędzia i usługi

Newsletter

Kalendarz imprez

Strategia Zrównoważonego Rozwoju Miasta

Strategia Zrównoważonego Rozwoju Miasta Gorzowa Wlkp. na lata 2010-2020

Załączniki

Strategia Zrównoważonego Rozwoju Miasta Gorzowa Wlkp. 2000+ (uchylona)

Wstęp

Demografia

Edukacja

Polityka mieszkaniowa

Ochrona zdrowia

Opieka społeczna

Bezpieczeństwo publiczne

Kultura i sztuka

Kultura fizyczna